Για τον Mario Balotelli δεν έχουμε να πούμε και πολλά . Ξέρουμε πως είναι παιχταράς ξέρουμε πως μπορεί να είναι μια ομάδα μονός του ξέρουμε πως μπορεί να κάνει το θέλει μες το γήπεδο.
Επίσης ώμος ξέρουμε το πόσο τρελοκομείο είναι ο τύπος Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε τα βελάκια στο προπονητικό κέντρο της Man City που πέταγε στα παιδάκια των ακαδημιών γιατί βαριόταν ?Στην φωτιά που έβαλε σπίτι του??στο ξύλο με τον Mancini?
Έχετε παιδάκι ή κρύβετε εσείς ένα μέσα σας;Δεν έχει πολύ καιρό που ανακαλύψαμε αυτό το παιχνιδάκι για το Αndroid κινητό το Ιphone ή το Ιpad σας.Clay jam,ένας κόσμος από πλαστελίνη!Χαρωπή μουσικούλα και υπέροχο για ατελείωτες ώρες αναμονής στη στάση,στο τρένο ή το ταξίδι!Λίωσε την πλαστελίνη για να μην λιώσεις στην αναμονή..!
Τον Ιούλιο του 1943, το αμερικανικό αντιτορπιλικό Eldridge προσάραξε στις αποβάθρες του Delaware για ένα πείραμα του αμερικανικού ναυτικού που είχε σκοπό να κάνει το πλοίο αόρατο. Το επίσημο όνομα του σχεδίου ήταν "Σχέδιο Ουράνιο Τόξο" (Rainbow Project), αλλά έμεινε ευρέως γνωστό με την ονομασία "Το πείραμα της Φιλαδέλφειας" (Philadelphia Experiment). Πολλά έχουν γραφεί και υποτεθεί σχετικά με το θρυλικό πείραμα για τεχνητή αφάνεια (invisibility), αλλά ο διαχωρισμός των γεγονότων από τη φαντασία είναι σχεδόν αδύνατος, ειδικά μετά την πρόσφατη μαζική εισροή ανακριβών πληροφοριών και σκόπιμης παραπληροφόρησης η οποία διαδόθηκε από πρόσωπα σχετιζόμενα με την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών (U.S. Intelligence Community) και από επαγγελματίες σκεπτικιστές. Υπάρχει τεράστια διχογνωμία σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη στο Delaware. Υποστηρίζεται από κάποιους ότι πραγματοποιήθηκε ένα τεράστιο επιστημονικό άλμα και ότι το πλοίο ταξίδεψε επιτυχώς στο χωροχρόνο, αφού εξαφανίστηκε από την Φιλαδέλφεια, στην Πενσυλβανία, και εμφανίστηκε στο Norfolk, στη Virginia, 15 λεπτά αργότερα. Τι συνέβη είναι ακόμη άγνωστο, αλλά οι διαφορετικές θεωρίες αναλύονται παρακάτω:
Η ταυτότητα του πλοίου
Το DE-173 Eldridge το 1944
Στο βιβλίο των Moore & Berlitz γίνεται και η πρώτη αναφορά στην ταυτότητα του πλοίου που υπήρξε το αντικείμενο του πειράματος.
Σύμφωνα με τις έρευνες των συγγραφέων και τις αφηγήσεις του Allen το DE-173 Εldridge ήταν το πλοίο που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμα.
Επρόκειτο για ένα αντιτορπιλικό συνοδείας, εκτοπίσματος 1240tn της κλάσης Cannon. Σύμφωνα με τα επίσημα αρχείο το πλοίο εισήλθε στην υπηρεσία τον Αύγουστο του 1943 και χρησιμοποιήθηκε για τη συνοδεία νηοπομπών στο Ατλαντικό και τη Μεσόγειο μέχρι το 1945, οπότε και μεταφέρθηκε στον Ειρηνικό. Τον Ιούλιο του 1946 αποσύρθηκε στην εφεδρεία (Reserve Fleet).
Σε ότι αφορά την κρίσιμη χρονική περίοδο, δηλαδή το 2ο μισό του 1943, τα επίσημα αρχεία του Ναυτικού των ΗΠΑ αναφέρουν:
Το πλοίο εισήλθε στην υπηρεσία στις 27 Αυγούστου 1943 στη Ν. York
Αναχώρησε στις 16 Σεπτεμβρίου για τις Bermuda στα πλαίσια ταξιδιού προσαρμογής
Επέστρεψε από την προσαρμογή συνοδεύοντας μια νηοπομπή στη Ν. York, όπου και κατέπλευσε στις 18 Οκτωβρίου
Παρέμεινε στη Ν. York έως την 1η Νοεμβρίου οπότε και αναχώρησε ως συνοδεία της νηοπομπής UGS-23, την οποία συνόδευσε αρχικά στο Norfolk και στη συνέχεια (3 Νοεμβρίου) στην Casablanca
Επέστρεψε στη N. York στις 17 Δεκεμβρίου ως συνοδεία της νηοπομπής GUS-22
Παρέμεινε στη N. York έως την 31η Δεκεμβρίου οπότε και αναχώρησε για το Norfolk.
Από την τελετή παράδοσης του πλοίου στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό το 1951
Στις 15 Ιανουαρίου του 1951 μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στα πλαίσια των μεταπολεμικών προγραμμάτων ενίσχυσης. Υπήρξε 1 από τα 4 αντιτορπιλικά της κλάσης Cannon που δόθηκαν στο Ελληνικό Π.Ν. και έγιναν γνωστά ως «τα θηρία», καθώς ονοματίστηκαν «Αετός», Ιέραξ», «Πάνθηρ» και «Λέων». Δύο από αυτά έμελλε να γίνουν διάσημα: ο «Αετός» καθώς ήταν το πλοίο που «πρωταγωνίστησε» σε αρκετές ταινίες μεταξύ των οποίων«Τα κανόνια του Ναβαρόνε» και «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και ο «Λέων», D-54, όπως ονομάσθηκε το DE-173 Eldridge.
Έχει γραφθεί από αρκετούς ερευνητές ότι αξιωματικοί και ναύτες που υπηρέτησαν στο «Λέων» ανέφεραν παράξενες καταστάσεις που είχαν να κάνουν τόσο με τα ηλεκτρολογικά του πλοίου (καλώδια που έμοιαζαν να ξεκινούν από το που θενά και να καταλήγουν πουθενά), σφραγισμένα διαμερίσματα, παραισθήσεις των μελών του πληρώματος.
Η περιγραφή του Allende
Ο Allen ισχυριζόταν ότι τον Οκτώβριο του 1943 και ενώ υπηρετούσε στο εμπορικό USS Anrdrew Furuseth είδε, στην περιοχή του Norfolk, ένα πλοίο, αντιτορπιλικό, μέσα σε ένα σφαιρικό πέπλο ομίχλης. Το πλοίο εμφανίστηκε για μερικά λεπτά και στη συνέχεια εξαφανίστηκε ξανά. Επίσης αναφέρει ότι σύμφωνα με δημοσίευμα μιας εφημερίδας της Philadelphia παρατηρητές στην εκεί Ναυτική βάση είχαν δει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ένα πλοίο να τυλίγεται σε ομίχλη, να εξαφανίζεται και να επανεμφανίζεται μετά από λίγο. Ουσιαστικά δηλαδή το πλοίο μεταφέρθηκε από τη Philadelphia στο Norfolk και πίσω σε ένα διάστημα μερικών λεπτών (ο κανονικός πλους θα απαιτούσε περίπου 24 ώρες).
Η ιστορία του Allen συνεχίζεται με μια σειρά από αναφορές σε περίεργα περιστατικά, αποτέλεσμα των επιπτώσεων που είχε το πείραμα στη υγεία των μελών του πληρώματος. Ένας από αυτούς εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια της οικογένειας του καθώς «μπήκε» σε ένα τοίχο σα να μην έχει υλική υπόσταση, κάποιο άλλοι επίσης εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια ενός καυγά σε ένα μπαρ ενώ οι περισσότεροι επιζήσαντες υπέφεραν από σοβαρές ψυχοσωματικές διαταραχές. Κατά τη διάρκεια του πειράματος αρκετά μέλη του πληρώματος εξαϋλώθηκαν ή κάηκαν ζωντανοί. Το συμπέρασμα του Allen είναι ότι το πείραμα δεν είχε εξελιχθεί όπως περίμενε το Ναυτικό με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν οι σχετικές προσπάθειες 3 χρόνια αργότερα.
Όπως ήταν φυσικό ο Jessup δεν πείστηκε από τις αφηγήσεις του Allen και του ζήτησε περισσότερα στοιχεία ώστε να επιβεβαιώσει την ιστορία του. Η απάντηση του Allen στις 25 Μαίου 1956 δεν προσέθεσε κάτι καινούριο σε ότι αφορά την παροχή αποδείξεων για τις αφηγήσεις του και έτσι ο Jessup αποφάσισε να μην ασχοληθεί με το θέμα. Σε αυτή την απόφαση συνηγορούσε και η γενικότερη εικόνα των επιστολών του Allen, οι οποίες διακρίνονταν από ασυναρτησίες και ασυνταξίες, μια εμμονή στη χρήση κεφαλαίων και μια μίξη επιστημονικοφανών θεωριών και παράλογων συμπερασμάτων.
Η "επίσημη" ανακοίνωση πού εξέδωσε το ναυτικό
Το ναυτικό παραδέχεται ότι το αμερικανικό πλοίο Eldridge έλαβε μέρος σε κάποιο πείραμα το οποίο προέβλεπε την περιτύλιξη του σκελετού του αντιτορπιλικού με σύρμα, σε μια προσπάθεια αδρανοποίησης των μαγνητικών πεδίων που προκαλούνταν από το μέταλλο του. Αυτό είναι γνωστό ως απομαγνήτιση. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το σκάφος αόρατο σε υποβρύχιες μαγνητικές νάρκες, οι οποίες βασίζονται σε αισθητήρες εγγύτητας για να πυροδοτηθούν. Αυτοί οι αισθητήρες λειτουργούν ανιχνεύοντας μαγνητικά πεδία γύρω από το πλοίο. Συνεπώς, το πλοίο θα ήταν ικανό να διασχίσει περιοχές παγιδευμένες με τέτοιες νάρκες, αόρατο ως προς αυτές, αλλά όχι και ως προς τα ραντάρ η την όραση. Η ανακοίνωση του ναυτικού είναι αρκετά εύλογη και δεν αναφέρει ασυνήθιστα αποτελέσματα ή καταστάσεις. Θα μπορούσε ωστόσο να είναι μόνο μια πιστευτή περιγραφή για τον καθησυχασμό της πλειοψηφίας του κοινού. ’λλωστε η απομαγνήτιση πλοίων ήταν γνωστή τεχνική, καθόλου σπάνια, ώστε να δικαιολογεί την οργάνωση ολόκληρου πειράματος με κωδική ονομασία.
Θεωρία Τεχνητής Αφάνειας
Κάποιοι επιστήμονες ανέπτυξαν τη θεωρία ότι το ναυτικό εργαζόταν σε μια μέθοδο να καταστήσει το πλοίο αόρατο στην ανθρώπινη όραση. Ωστόσο, δεν είχε να κάνει με την αναδίπλωση Χώρου-Χρόνου ή με καμία περίπλοκη διαδικασία παρόμοιας φύσης. Αυτή η θεωρία, προτείνει ότι το Eldridge ήταν εξοπλισμένο με γεννήτριες υψηλών συχνοτήτων, οι οποίες θα θέρμαιναν τον περιβάλλοντα αέρα για να προκαλέσουν έναν αντικατοπτρισμό, κάνοντας το σκάφος αόρατο. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει με φυσικό τρόπο, και έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου ολόκληρα νησιά χάθηκαν από την όραση, υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Η γεννήτρια υψηλών συχνοτήτων θα θέρμαινε τον περιβάλλοντα αέρα και το νερό (προκαλώντας μάλιστα μια πρασινωπή ομίχλη η οποία παρατηρήθηκε γύρω από το πλοίο), προκαλώντας μια οφθαλμαπάτη και εξαφανίζοντας το πλοίο από την όραση. Η γεννήτρια θα ευθυνόταν ακόμη για την αρρώστια, φυσική και ψυχική, του πληρώματος μετά το πείραμα. Μια γεννήτρια υψηλών συχνοτήτων μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο, ειδικά σε κοντινή απόσταση. Αυτή είναι μια πιο πιστευτή θεωρία καθώς δικαιολογεί της σωματικές και ψυχικές βλάβες που υπέστησαν όλα τα μέλη του πληρώματος μετά το πείραμα. Δεν εξηγεί όμως πώς το πλοίο εθεάθη στη Virginia, από το πλήρωμα του επιβατικού Andrew Furuseth, 15 λεπτά μετά την εξαφάνισή του από τη Φιλαδέλφεια. Υπάρχουν ακόμη πληροφορίες για κάποιους από το πλήρωμα οι οποίοι μετά το πείραμα βρέθηκαν ενσωματωμένοι στο κέλυφος του πλοίου, ή δεν βρέθηκαν καθόλου.
Θεωρία Μεταφοράς στο Χώρο-Χρόνο
Η πιο ενδιαφέρουσα και πιο τραβηγμένη θεωρία για το πείραμα της Φιλαδέλφειας, είναι ότι το αντιτορπιλικό, πραγματικά εξαφανίστηκε και τηλεμεταφέρθηκε μέσα στο χώρο και το χρόνο. Υποτίθεται ότι στο πείραμα συμμετείχε πλήθος διακεκριμένων επιστημόνων, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Nikola Tesla και ο Albert Einstein. Ωστόσο ο Τέσλα θεωρείτο νεκρός προ μηνών. Η θεωρεία υποστηρίζει ότι το φως έπρεπε να καμφθεί γύρω από το πλοίο για να γίνει αόρατο. Για να επιτευχθεί αυτό, τύλιξαν γύρω από την περιφέρεια του πλοίου σύρμα και πέρασε εναλλασσόμενο ρεύμα από αυτό. Αυτό προκάλεσε τη δημιουργία ενός τεράστιου ταλαντευόμενο μαγνήτη ο οποίος σχημάτισε μαγνητικό πεδίο γύρω από το πλοίο, κάμπτοντας όχι μόνο το φως, αλλά και τον ίδιο τον χωροχρόνο. Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας παραπέμπουν στη θεωρία του Αϊνστάιν περί ενοποιημένου πεδίου, σύμφωνα με την οποία αν κάμψεις το φως κάμπτεις αναπόφευκτα το χώρο και το χρόνο επίσης.
Γεγονότα
Κατά την πρώτη φάση του πειράματος το πλοίο δεν εξαφανίσθηκε τελείως, αλλά το αποτύπωμα του σκελετού του διαγραφόταν καθαρά στο νερό. Την δεύτερη φορά το πλοίο εξαφανίστηκε τελείως ενώ εμφανίστηκε 15 λεπτά αργότερα στη Virginia. Όταν επανεμφανίστηκε το πλοίο στην Πενσυλβανία, μέλη του πληρώματος βρέθηκαν ενσωματωμένοι με το κήτος του πλοίου, άλλοι έλειπαν και οι υπόλοιποι είχαν χαμένα τα λογικά τους. Αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι πέρα από την επίσημη ανακοίνωση του ναυτικού, δεν υπήρξε δυνατή η επικοινωνία με οποιοδήποτε μέλος του πληρώματος. Όταν το πλοίο μεταπωλήθηκε στο ελληνικό ναυτικό, η ονομαστική χωρητικότητά του είχε αυξηθεί κατά 300 τόνους, που σημαίνει ότι είχε αφαιρεθεί εξοπλισμός από το εσωτερικό του.
Λίγα λόγια για τη θεωρία Ενοποιημένου Πεδίου
Ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας υποστήριζε πως η βαρύτητα δεν ήταν μια κλασσική δύναμη αλλά μια παραμόρφωση του χωροχρόνου. Ο John Archibald Wheeler μάλιστα, επιχειρώντας να κάνει μια περίληψη αυτής της θεωρίας, αναφέρει ότι «ο χώρος επιδρά στην ύλη, και της λεει πώς να κινηθεί. Η δε ύλη αντιδρά στο χώρο και του λεει πώς να καμπυλωθεί».
Το παραπάνω αναφέρεται κυρίως για δύο λόγους:
1) Γιατί η βαρύτητα είναι αυτή που εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει ταλαιπωρήσει τους επιστήμονες. Για να ολοκληρωθεί η ενοποιημένη θεωρία πεδίων, θα πρέπει να βρεθεί ένας ενιαίος θεωρητικός σκελετός υπό τον οποίο θα συνυπάρχουν οι 4 θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης: η ηλεκτρομαγνητική, η ισχυρή και ασθενής πυρηνική καθώς και η βαρυτική δύναμη.
2) Γιατί, κατά τα λεγόμενα αυτών που υποστηρίζουν την εγκυρότητα του πειράματος της Φιλαδέλφειας, η ενοποιημένη θεωρία πεδίων ήταν κάτι που εφαρμόστηκε τότε χρησιμοποιώντας μια απόρροιά της (εκφρασμένη δια στόματος Αϊνστάιν), ότι αν μπορεί κανείς να κάμψει το φως, τότε μπορεί να κάμψει και το χωροχρόνο.
Πώς όμως προέκυψε ένα τέτοιο συμπέρασμα όσον αφορά τη χρήση αυτής της θεωρίας για το εν λόγω πείραμα;
Ήδη από το 1930 οι επιστήμες της φυσικής και των μαθηματικών είχαν παρουσιάσει μεγάλη πρόοδο, η οποία έμελλε να επιταχυνθεί για τις «ανάγκες» του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι –δυστυχώς– οι επιστήμες εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς εν καιρώ πολέμου, προκειμένου να αξιοποιηθούν στρατιωτικά τα διάφορα συμπεράσματα που θα προκύψουν, με σκοπό φυσικά την υπεροχή της κάθε χώρας απέναντι στον αντίπαλο. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν, το 1933 ιδρύεται στο Πρίνστον το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών (Institute of Advanced Studies) και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του περνούν από εκεί αρκετοί επιφανείς επιστήμονες, όπως ο Νίκολα Τέσλα. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι ανακαλύψεις ορισμένων από τους ερευνητές του Ινστιτούτου, κέντρισαν το ενδιαφέρον των κυβερνητικών (μυστικών και μη) υπηρεσιών, καθώς προσέφεραν πολλές πιθανότητες για αποτελεσματικό ηλεκτρονικό καμουφλάζ για οχήματα με συνεχώς μεταβαλλόμενες γεωγραφικές συντεταγμένες (εν κινήσει). Φυσικά, το Αμερικανικό Ναυτικό είχε απόλυτη ανάγκη τέτοιες τεχνικές «αορατότητας» γιατί είχε υποστεί μεγάλες απώλειες αλλά και γιατί θα μπορούσε να προξενήσει ακόμη μεγαλύτερες στον εχθρό. Φανταστείτε έστω και ένα πλοίο αόρατο στα ραντάρ των εχθρών πόσο πανικό θα προκαλούσε! Έτσι, το 1936, φήμες θέλουν το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να χρηματοδοτεί ένα απόρρητο πρόγραμμα με την κωδική ονομασία «Ουράνιο Τόξο» κατά το οποίο μέσω της ανάπτυξης πολύ ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων θα μπορούσε να καταστήσει αόρατο ένα πλοίο. Κατά τις ίδιες φήμες, επικεφαλής τοποθετείται ο Τέσλα ο οποίος αργότερα παραιτείται (ή απολύεται ή δολοφονείται σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας) λόγω της διαφωνίας του στο να χρησιμοποιηθεί πλήρωμα που θα έπαιζε το ρόλο του πειραματόζωου στο επίμαχο πλοίο. Ως αντικαταστάτης του Τέσλα ορίζεται ο Δρ. Φον Νόυμαν (κι αυτός από το προαναφερόμενο ινστιτούτο). Αντικρουόμενες πληροφορίες, πιθανόν κι αυτές μέρος των διαφόρων θεωριών συνωμοσίας, αναφέρουν ότι ο Αινστάιν δε συμμετείχε στο πείραμα, ενώ ένας μηχανικός του Eldridge, o Σίλβερμαν, αναφέρει ότι τον είδε στις προετοιμασίες του πειράματος. Όπως και να ‘χει, το πείραμα επιμένουν ότι βασίστηκε στη θεωρία του για τα ενοποιημένα πεδία.
Συμπεράσματα
Ο μύθος του πειράματος της Philadelphia στηρίχθηκε ουσιαστικά σε μια απίστευτη και απόλυτα ατεκμηρίωτη ιστορία (Allen), σε ένα ομολογουμένως παράξενο, ίσως και ύποπτο, ενδιαφέρον του Γραφείου Ναυτικών Ερευνών (έκδοση Varo), σε μια μάλλον προσωπική τραγωδία (Jessup) και σε ένα διαφημιστικό-επικοινωνιακό τέχνασμα (ταυτοποίηση του πλοίου).
Είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο, πραγματικό και χειροπιαστό, από εκείνα που η νομική επιστήμη ονομάζει πειστήρια, που να ενισχύει την ιστορία του Allen και την ανάπτυξή της από το βιβλίο που έχει θεωρηθεί η επιτομή του γεγονότος (το βιβλίο των Moore & Berlitz). Υπάρχει μόνο μια ένδειξη, το ενδιαφέρον του Γραφείου Ναυτικών Ερευνών. Και όλα αυτά μετά από 45 χρόνια ερευνών, θεωριών και αναζητήσεων από πολλούς ερευνητές, ευφυείς και με πρόσβαση σε αρκετές πηγές.
Με βάση λοιπόν την απλή λογική, η ιστορία του πειράματος όπως έχει γίνει μέχρι σήμερα γνωστή, δεν είναι αληθινή. Μάλλον στηρίζεται στη λανθασμένη αντίληψη του Allen για πράγματα που είδε και κυρίως άκουσε, σε συνδυασμό με τη δημιουργική φαντασία του και την αναπαραγωγή της ιστορίας τα επόμενα χρόνια από ερευνητές και συγγραφείς, άλλες φορές καλοπροαίρετους και άλλες φορές με αντικείμενο το κέρδος ή/και τη φήμη.
Η μοναδική περίπτωση να αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το πείραμα έγινε, είναι η σχετική επίσημη παραδοχή από το Ναυτικό ή την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Κάτι εντελώς απίθανο γιατί ισοδυναμεί με αποδοχή του ότι όσα έχουν δηλωθεί μέχρι σήμερα είναι ψέματα.
Από την άλλη πλευρά ποτέ δε θα πάψουν να υπάρχουν εκείνοι που έστω και χωρίς αποδείξεις, παρά μόνο με αδύναμες ενδείξεις, θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι το 1943, στην περιοχή της Philadelphia, έγινε κάτι που μπορεί να ανατρέψει την καθημερινή εικόνα που έχουμε για τον κόσμο μας.
Γεια σας γεια σας,τι κάνετε ??
Αυτό το άρθρο θα μας κάνει να γελάσουμε πολύ η μάλλον πάρα πολύ :)
θα σας παρουσιάσω της ποιο fail στιγμές της χρονιάς που μας πέρασε!!!
Μπήκε το 2013 η 2012s για κάποιους :P και στήθηκε ένα καινούριο blog, όχι τίποτα τρομερό ούτε κάτι ιδιαίτερο, απλά ένας τρόπος να βγάλουμε την τρέλα μας προς τα έξω και δόξα τον θεό(αν υπάρχει) έχουμε μπόλικη! εκτός από θέματα τρέλας ,θα διαβάζετε και ειδησούλες άλλες σημαντικές και άλλες ασήμαντες άλλες σοβαρές και άλλες γελοίες(γιατί είπαμε έχουμε μπόλικη τρέλα μέσα μας)
Ασ ευχηθούμε λοιπών το 2013 να είναι καλύτερο από τα 3-4 προηγούμενα χρονιά με υγειά χαρά και ναι θα το πω!(ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ!) Να σκέφτεστεθετικά και να γελάτε γιατί η ζωή είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΑΚΑ
Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013
Καλή χρονιά με πολύ αγάπη,υγεία,χαρά και φυσικά ΤΡΕΛΑ επειδή χωρίς τρέλα δεν γίνεται ρε παιδί μου πως να το κάνουμε.Γίνεται;Σκοπεύουμε να περνάμε καλά πολύυυυ καλάαα,να γελάαμε και άμα μας έρθει να κλάψουμε να είναι...από τα γέλια!Οπότε καλωσήρθατε στο πιο γελοίο και ότι νά'ναι ιστολόγιο(για να φρεσκάρουμε και τα ελληνικά μας!)και ας ελπίσουμε ότι θα είμαστε μια νότα θετικής χαζοχαράς στην κακιά,απαίσια και βαρετή μιζέρια που μας χτυπάει(Αλύπητα;!)
